Литературная страница октября

Радзiмая зямля

Неба ружавее на ўсходзе,
Зоркі ўжо паблеклі ў вышыні,
Залатой усмешкаю прыродзе
Сонца прывітанне шле зямлі.

Я іду павольным лёгкім крокам,
З асалодай удыхаю пах зямлі,
Неабдымным і зычлівым зрокам
Аглядаю зноўку жытнія палі.

І дзіўлюся птушак галасамі,
А за Нёмнам – лесу паясы.
На душы так радасна! Радкамі
Васількі ў кропельках расы.

О зямля! Ты морам каласоў
У сэрцы ў маім цудоўна граеш,
Прыгажосцю, шчодрасцю сваёй
Мае думкі моцна захапляеш.

Іскрыць усход, ляцяць над полем гусі,
У душы маёй і ласка, і любоў,
Да мілай сінявокай Беларусі,
Да жытніх і пяшчотных каласоў.

Зямля бацькоў, другой такой не будзе,
Табе я пакланяюся заўжды,
І кожны дзень і ў радасці, і ў скрусе,
І гэтак будзе доўгія гады.

Мікалай МІХАЛКОВІЧ, кандыдат педагагічных навук,
дацэнт кафедры педагогікі і сацыяльнай работы

Я люблю

Я люблю свою жизнь:
За новый день,
За рассвет и закат:
Я люблю свою жизнь
Даже если что-то не так.

Я обожаю Луну –
Она одинока!
Да и в ночи
Она понимает, как плохо!

Я обожаю цветы:
Ни розы, фиалки и лилии…
Я предпочту васильки –
Слишком они красивые!

С детства босой по росе…
Не передать ощущения!
Люблю свою жизнь в сентябре –
Это месяц моего рождения!

У меня есть мечта…
Даже три…
Но это мое…секретное!

Я обожаю прибой,
Запах костра и дождя…
Люблю свою жизнь с лихвой,
Да так, что поет душа!

Мне нравится в мире жить!
Я счастлива, что в него пришла!
Я знаю, еще долго плыть… Пой, моя душа!

Виолетта ШАБЛИНСКАЯ,
студентка 4 курса факультета истории, коммуникации и туризма

Беларусь – краiна мiру!

Дзень адзінства адзначае,
Кожнаму народу ў свеце
Быць з’яднанымі жадае.

На вайне і ў час няўзгод –
Шчасце здабывалі разам,
Быў адзіны наш народ,
Пад смяротным страхам.

Незалежную краіну –
У цяжкі для народу час,
Будавалі, аднаўлялі –
Усё залежала ад нас!

Чаму мы сёння забываем,
Пра еднасць нашых землякоў?
Чаму жыццё зрабіць жадаем
Падобным на жыццё звяроў?

Давайце ўспомнім нашу еднасць,
У міры будзем жыць мы зноў,
Каб зберагчы нам незалежнасць,
Каб па суседству мець сяброў!

Мікіта ХМІЛЬНІЦКІ,
студэнт 3 курса педагагічнага факультэта

Последний желтый лист

Ты помнишь тот сентябрьский денек?
Гуляли, пили кофе, улыбались.
Но сохранить любовь ты сам не смог,
И в памяти те дни остались…

Свиданья, смс, твои звонки,
И время беззаботно так летело…
Я дни и ночи напролет стихи писать хотела,
Но некому читать эти стихи…

То время в памяти лишь остается,
Он исписал последний чистый лист,
Но ведь любовь уж точно не вернется…
Любовь ушла… Опал последний желтый лист…

Виолетта ГУК,
студентка 2 курса филологического факультета

Восень

Пажаўцеў ля хаты ясень,
Лета замяніла восень.
Сонца меней свеціць зранку,
Не гуляць мне да світанку.

Лісце жоўтае апала.
Дываном тая сцежка стала:
Тая сцежка, дзе мы хадзілі,
Да шчасця дзянькі лічылі.

Марылі, разам гулялі,
Раптам дожджык спаткалі.
Мокрыя, як кацяняты,
Разам беглі дахаты.

Праз хвілін дзесяць зноў за аконцам
Мы заўважылі сонца.
Зноў у нас усмешкі з’явілісь на твары,
Але нядоўга шчасце трывала…

Гэтая восень не вернецца зноў,
Але ў сэрцы не згасне любоў.

Віалета ГУК,
студэнтка 2 курса філалагічнага факультэта