Памяці Аляксея Пяткевіча

Гісторыю, як вядома, твораць людзі, чыя што одзённая дзейнасць скіравана на ўдасканален­не, развіццё і росквіт грамадства. Гродзенскаму дзяржаўнаму ўніверсітэту імя Янк Купалы заўжды шчасціла на такіх людзей, чыя самаадданая праца спрыяла яго натуральнаму станаўленню і развіц­цю, шчасціла на тых, хто на працягу ўсяго свайго жыцця служыў універсітэту, з вялікім гонарам і вы­ключнай годнасцю насіў імя купалавец!

У кагорце купалаўцаў вылучаецца постаць прафесара Аляксея Міхайлавіча Пяткевіча, які прысвяціў нашай альма-матар 64 гады свайго жыцця. Аляксея Міхайлавіча не стала 11 сакавіка бягучага года.

З імем прафесара Пяткевіча найперш непарыў­на звязана развіццё філалагічна факультэта, куды ў 1957 годзе выпускнік аспірантуры Інстытута літа­ратуры імя Янкі Купалы Нацыянальнай акадэміі навук быў размеркаваны на працу. Варта адзначыць, што Аляксей Міхайлавіч, першачаткова размеркаваны ў Інстытут літаратуры, сам папрасіў накіраваць яго ў Гродзенскі педагагічны інстытут, бо марыў працаваць не ў акадэмічным кабінеце, а ў студэнцкай аўдыторыі.

З прыходам на кафедру літаратуры Аляксей Міхайлавіч пачынае актыўную дзейнасць па па­пулярызацыі беларускага мастацкага слова, таму часта ў студэнцкай аўдыторыі, па яго сяброўскай просьбе, з’яўляюцца вядомыя беларускія пісьмен­нікі, тыя, каго сёння па праву лічаць класікамі на­цыянальнай літаратуры. Пры непасрэдным удзеле Аляксея Міхайлавіча ствараеццца кафедра бела­рускай літаратуры, першым загадчыкам якой ён і становіцца. Прафесару Пяткевічу належыць ідэя стварэння Купалаўскіх чытанняў у інстытуце (паз­ней – універсітэце), якую сёння прынята лічыць своеасаблівым брэндам нашай альма-матар.

Па ўспамінах Аляксея Міхайлавіча, у сярэдзіне мінулага стагоддзя на створанай кафедры бела­рускай літаратуры існавала сур’ёзная кадравая праблема, не хапала высокапрафесійных спецыя­лістаў, таму загадчык кафедры знаходзіў розныя шляхі вырашэння дадзенай праблемы: запрашаў на працу ў інстытут вопытных настаўнікаў, якія дзяліліся сваімі творчымі набыткамі, выкладчыкаў БДУ, выпускнікоў аспірантуры Акадэміі навук.

Працуючы на кафедры беларускай літаратуры, пра­фесар Пяткевіч заўжды разумеў важнасць даваць веды маладым педагогам у рэчыш­чы нацыянальнай культуры, бо лічыў, што толькі той на­стаўнік зможа падаць усю адметнасць умоў, спецыфікі развіцця нацыянальнай літа­ратуры, які разумее і ведае багатую культурную трады­цыю народа. Таму ўжо ў кан­цы 80-х гадоў ХХ стагоддзя ім быў распрацаваны спецкурс «Беларускае мастацтва: пы­танні тэорыі і гісторыі».

На пачатку 90-х гадоў Аляксей Міхайлавіч разам з прафесарам С.А. Габрусеві­чам і дацэнтам І.В. Жуком рас­працоўваюць і ажыццяўляюць ідэю стварэння кафедры беларускай культуры і факультэта беларускай філалогіі і культуры. На працягу дзесяці гадоў Аляксей Міхайлавіч узна­чальваў названую кафедру, падрыхтаваў некалькі кандыдатаў навук па спецыяльнасці «Культурало­гія».

Сярод навуковых зацікаўленняў прафесара Пяткевіча былі пытанні тэорыі літаратуры, гісто­рыя літаратуры, развіццё нацыянальнай культуры, а яго кандыдацкая дысертацыя прысвечана твор­часці Кузьмы Чорнага.

Прыехаўшы на працу ў Гродзенскі педінстытут, Аляксей Міхайлавіч прысвяціў сябе даследаванню мастацкай, культурнай спадчыны нашага рэгіёна, стварыў у гэтым накірунку шэраг унікальных прац, сярод якіх – кнігі «Людзі культуры з Гродзеншчыны» (2000), «Літаратурная Гродзеншчына: Мясціны. Людзі. Кнігі» (1996), «Маршруты кніжнага сло­ва: з гісторыі кнігі, другу на Гродзеншчыне» (2002), «Слова і кніга Прынёмання» (2016), «Старонкі спадчыны: культурнае памежжа Гродзеншчыны: працэсы, з’явы, асобы» (2006) і іншыя. Заслугоў­вае асаблівай увагі складзены прафесарам Пят­кевічам «Беларускі настольны перакідны калян­дар (на матэрыяле Гродзеншчыны) », які выходзіў штогод, пачынаючы з 2010 года.

У адным з інтэрв’ю, падрыхтаваным да 90-годдзя, пры адказе на пытанне «Ці можна сказаць, што дзя­куючы Гродна Вы былі шчаслівым?», Аляксей Мі­хайлавіч сказаў так: «Справа не ў Гродна, справа перш за ўсё ў маёй працы выкладчыкам універ­сітэта. Калі я гаварыў «тут», то меў на ўвазе не гродзенскія вуліцы, не гродзенскі Нёман, а перш за ўсё студэнцкую аўдыторыю. Безумоўна, і Нёман таксама, і Гародня, і яго замкі, і ўсё астатняе стала мне вельмі дарагім, але таму, што мне было вель­мі ўтульна ў гэтай студэнцкай аўдыторыі. Я любіў сваю прафесію і, здаецца, у мяне атрымлівалася». Менавіта такім, улюбёным у сваю прафесію, апан­таным у даследаванні і папулярызацыі глыбінных нацыянальных каранёў, застанецца Аляксей Міхайлавіч Пяткевіч у памяці многіх тысяч ягоных выпускнікоў, калег, сяброў, аднадумцаў.

Мікалай ГРЫНЬКО, дырэктар навуковай бібліятэкі.

Фота з архіву ГрДУ імя Янкі Купалы

Поделиться

Вам может также понравиться...